Pamela Kribbe channelt Jeshua (Voor meer info over Jeshua zie Inleiding en  Jeshua, wie ben jij?)

Ik ben Jeshua. Ik ben bij jullie. Ik ben mens geweest net als jij. Ik weet wat het is deel uit te maken van een werkelijkheid, van een bewustzijn dat leeft in angst, dat zich afgescheiden voelt van de vanzelfsprekende eenheid die het leven overal kenmerkt. Die afgescheidenheid pijnigt je, het breekt je hart. Mensen denken dat ze niet kunnen leven zonder voedsel en water, zonder zuurstof in de lucht. Maar waar je werkelijk aan sterft op een dieper niveau dan het lichaam is het afgescheiden zijn. Van wat? Afgescheiden van thuis, de bron, het oer waar je uit voortkomt, de hartslag van het leven zelf. Hoe is het mogelijk dat je daarvan los bent geraakt? Eenzaam dwalend in het universum.

Voel de val die je hebt gemaakt. Een vrije val was het, niet een zondeval. Een vrije val in een leegte, een ruimte waarin je jezelf langzaam herontdekte als een eigen ik, een eigen bewustzijn. Er was na de val uit de eenheid opeens iets buiten jou. Jij was ik en daarbuiten was er een wereld die vreemd en nieuw aanvoelde. Soms voelde je je ergens erg bij thuis, was er een vonk van herkenning in dat wat je ontmoette op je weg als ziel. Waarom ben je die reis begonnen? Welke drijfveer, welke wortel ligt er achter de reis die je als ziel bent aangevangen?

God manifesteert zich via jou

Het is het verlangen van God zelf dat zich via jou als individu, als ‘ik’ uitdrukt. God wilde leven. Dat is het geheim van het universum, achter de veelheid aan levensvormen, de vele unieke ‘ikken’ die de kosmos rijk is. God wilde leven, ervaren. En wat is leven anders dan een duik nemen in het nieuwe, het niet gekende, dat wat voorbij de grenzen ligt van wat je al weet en ervaren hebt? Dat is leven, je overgeven, grenzen verleggen, de duik in het diepe nemen. Maar ach, hoeveel verdriet heeft het jullie ook gebracht. Ervaringen van verlorenheid, eenzaamheid, uitputting, je gebroken voelen tot in het diepst van je ziel. Dat was, is ook deel van je weg. Wilde God dit ook? Wilde God dit ook beleven via jou en jou en jou? Op het moment dat je daar ‘ja’ tegen kunt zeggen en ‘ja’ op kunt voelen, begin je te begrijpen wie God is.

God is geen persoon die de touwtjes in handen houdt. Hij/Zij wist het niet allemaal van tevoren. Hij voer op een groot verlangen, een liefde voor het leven en daarin vertrouwde hij jullie, zijn scheppingen, zozeer dat hij jullie vrij liet. Zij vertrouwde de stroom van het leven zozeer dat ze alles losliet, dat ze zich liet fragmenteren in eindeloos veel stukjes, Godsdeeltjes, en dat zijn jullie. Ergens voorvoelde God dat jullie de kracht en het licht in je meedragen om de weg terug te vinden naar huis. En meer dan dat, want jullie weg als ziel gaat niet slechts om een terugkeer naar huis, het gaat beter gezegd helemaal niet om een terugkeer, maar om het verleggen van grenzen, het groter maken, het laten groeien en stralen van de schepping. Door jouw weg, door immense pieken en dalen heen, wordt het universum groter. Groter aan ervaring en innerlijke diepte, aan ruimte in de innerlijke zin van het woord. De liefde die deel uitmaakt van de wereld komt voort uit jullie geest. De diepte van jullie compassie, de verbinding die je kunt maken met een ander levend wezen is de vrucht van jullie weg door licht en duister heen. Jullie zien nog niet de betekenis van jullie pad en van het mens zijn, maar die is groot en veelomvattend. God wil door jullie manifest worden. Jullie voegen iets toe aan de schepping, iets dat er anders niet zou zijn. Juist doordat jullie bewustzijn zich om allerlei ervaringen heen kan buigen, van heel negatief tot heel positief. Jullie begrijpen de reikwijdte van jullie bewustzijn nog niet en wat dat betekent voor de schepping.

Laten we nu afdalen naar het kleine, het alledaagse. Ik spreek over dit weidse en kosmische perspectief om je iets te laten voelen van de magie van het oneindige wezen dat je bent. Van God zelf heb je een vonk van licht in handen gekregen om het te laten stralen op een manier die jou eigen is, die uniek en onmisbaar is. Het leven is zonder jou niet compleet. De pracht en het wonder van wie jij bent….ik wou dat ik die voor jou voelbaar kon maken. Je zou heel anders naar jezelf kijken. Zonder die harde oordelen die je je eigen hebt gemaakt in je bestaan als mens op aarde. En naar dat aardse bestaan wil ik je nu meenemen.

Want jij wilt weten hoe je het licht, de magie van wie je bent werkelijk kunt ervaren en belichamen op aarde. Natuurlijk wil je dat weten, want dat is je diepste doel als ziel. Jezelf hier te verwerkelijken, in de materie, in een lichaam van vlees en bloed. En oh, wat een weerstanden kom je daar tegen; op aarde is sprake geweest van een eeuwenlange onderdrukking, vooral van de geest. Je vrije, spontane impulsen, je natuurlijke hang om contact te maken met de fluisteringen van je ziel werd lang hardnekkig onderdrukt. Waarom was dat zo?

De rugzak van het verleden

Het leven op aarde is lang een schouwtoneel geweest van strijd. Want wat doen zielen die zich ten diepste afgescheiden voelen van het geheel, van de eenheid? Ze voelen zich zo leeg en verloren dat ze zich willen voeden met de energie van een ander: dan voelen ze zich heel en vol, al is het maar voor even. Zo ontstaat het streven naar macht ten koste van een ander. Zo ontstaan scheve relaties waarbij je de ander nodig hebt en afhankelijk raakt van elkaar. Zo ontstaat strijd in de menselijke ziel. Bij het gevoel van afgescheidenheid hoort het gevoel niet goed te zijn zoals je bent. Dit wordt vaak bevestigd door je omgeving, die vol zit met mensen en zielen die zich niet goed voelen over zichzelf. Het is een collectieve erfenis geworden.

Stel je eens voor hoe die erfenis zich voortsleept van generatie op generatie. Er heerst een diep gevoel van verlorenheid in de kern van mensen. Van daaruit probeer je te overleven, psychische verdedigingsmuren opwerpend, omdat je bang bent voor andere mensen, van wie je verwacht dat ze jou van iets willen beroven. Vaak doen mensen dat onbewust. Ze zoeken zo naar erkenning, naar een gevoel van thuis komen, dat ze het overal vandaan willen grijpen. Van andere mensen of via verslaving aan fysieke substanties, sociale status of bezittingen. Het is een wanhoopsdaad om je op die manier te voeden. Toch is het zo heel menselijk. Wie herkent zich daar nu niet in op een bepaald niveau? Wie herkent niet die verlorenheid diep van binnen? Nu staan jullie op de drempel van een andere tijd. Een nieuwe energie ontwaakt op Aarde, die het collectieve bewustzijn verandert.

Stel je voor dat, wanneer je opgroeit op aarde, je een rugzak draagt waarin je de energieën van het verleden meetorst. De rugzak bevat de ideeën en energieën van je ouders, je familie, je voorouders en zelfs het land waarin je woont en de cultuur die daar leeft. Maak eens contact met jouw rugzak. Kijk eens hoe die aanvoelt op dit moment. Voel het rustig en neutraal. Zitten er wellicht zware stenen in de rugzak? Drukt die op je rug? Heb je misschien al iets losgelaten, maar is er toch nog iets wat je bezwaart? Word je bewust van het gewicht dat je meetorst uit het verleden. Nu jullie de drempel naderen van een nieuw bewustzijn dat heel anders opereert dan het oude, gaat het gewicht van de rugzak extra zwaar wegen. Het belemmert je om stappen voorwaarts te zetten.

Ik vraag je nu: keer je eens helemaal toe naar die rugzak van oude energie. Haal ‘m van je rug, neem ‘m op schoot en pak ‘m uit. Neem er de tijd voor. In plaats van hardnekkig door te sjouwen met die last aan je schouders, stop, draai je om en richt je op datgene wat je blokkeert. Neem het waar.

Nu gaat het er om dat je er niet te veel over gaat nadenken. Alles willen doorgronden met het verstand is in wezen ook de oude energie. Houd het simpel. Stel je voor dat je die rugzak opent. Je ziet daarin een steen. Raak die steen aan met je handen. Voel het gewicht ervan, de zwaarte, de kou. 

Maak dan contact met het intense licht dat leeft in jouw hart en in jouw handen. Opeens voel je, weet je: “Ik kom niet uit het verleden, ik kom uit de toekomst. Ik ben niet dat wat het verleden van mij heeft gemaakt. Die sporen bepalen niet wie ik ben. Ik ben vrij en groots en magisch.” 

Met deze handen van de toekomst, van jouw vrije zelf, raak je de steen aan. 

Met je ogen, die geen fysieke maar innerlijke ogen zijn, ga je naar het hart van de steen en je hoort de roep die van binnenuit de steen komt. Die steen lijkt misschien niet meer dan een blok aan je been, maar in die steen leeft iets. Het is een deel van jou dat gevangen is geraakt in de energie van het verleden. Het is een gevangene die roept, die jouw hulp nodig heeft. Hoor haar of zijn stem. Zij of hij is verward geraakt, geïndoctrineerd door de stemmen van angst, oordeel, afscheiding. Kun je haar of hem horen? Kijk deze persoon aan vanuit je volle licht, vanuit de eenheid en vertel dan aan die persoon: “Ik wil jou ontmoeten, ik wil met jou samenwerken. Ik wil je niet kwijt, ik wil je niet verstoten. Jij bent een deel van mijn ervaringsreis door het universum. Jij bent van grote waarde voor mij.” Dan pak je zijn of haar hand. Kijk eens of dat gaat. 

En wanneer je voelt dat het gaat, ga je nog dieper versmelten met die persoon, die schaduw van jou. Stel je maar voor dat jij een magische engel bent van wit licht. Je hebt geen enkele angst voor je schaduw-zelf. Je ontvangt dat schaduw-zelf in jouw lichaam. Laat jezelf maar versmelten met hem of haar. 

Voel het verdriet en de wanhoop die deze figuur lang heeft gedragen voor jou. Frustratie, boosheid, angst. Het doel van je reis is een te worden met deze persoon…. haar of hem niet meer te verstoten. De tegenstelling tussen donker en licht is schijn. Jullie gaan samen naar het paradijs.

Vrijheid

Verbind je nu helemaal met degene die in de steen zat opgesloten en kijk wat er gebeurt in jezelf. Misschien voel je jezelf ontspannen, omdat je niet meer hoeft te vechten tegen dat blok aan je been, die rugzak die zo zwaar was om mee te torsen. Die last valt van je af als je niet meer vecht met je schaduw-zelf. En dan kun je contact maken met je ziel, je vrije zelf dat niet belast wordt door het verleden. De ziel heeft geen oordeel over waar jij staat in het leven, wat je nog zou moeten bereiken of waarin je gefaald zou hebben. Kun je dat voelen: de oordeelloze ruimte van de ziel? De ziel weet dat het leven geen rechte lijn is van A naar B, van begin naar einddoel. Het leven waaiert alle kanten uit, dat is precies de bedoeling van Gods schepping. Alle wegen worden ooit wel eens bewandeld. Dus waar je ook gaat, het is goed.

Waar het nu om gaat in jullie levens is dat je wat stenen wegwerpt uit je rugzak. Dat doe je vooral door de versteende energie in jezelf te herkennen en te omarmen. Je hoeft niet goed te zijn, je hoeft niet heilig te zijn, je hoeft niet perfect te worden. Dat heeft allemaal heel weinig te maken met de Nieuwe Aarde, waarover ik spreek. Het is de bedoeling dat je mens zijn helemaal omarmt. Licht en donker horen bij elkaar. Accepteer ook die vervelende karaktereigenschappen waar je vanaf wilt, ook slechte en sombere buien die deel uitmaken van het menselijk leven. Accepteer het. Dan kom je thuis. Dan vind je vrede met wie je bent. Als je de acceptatie kunt voelen vanuit je ziel zeg je JA tegen het leven en verbind je je diep met de Aarde. Je zegt JA tegen het hier zijn. Laat het maar gebeuren, zeg JA. Niets hoeft veranderd te worden aan jou, je bent helemaal goed zoals je bent.

De Nieuwe Aarde wordt bevolkt door hele, volle, ronde mensen. Hier en daar verwond door pijnlijke ervaringen, maar ook geïnspireerd door intense ervaringen van vrede en licht. Het is deze mengeling van energieën die jullie wonderschoon en uniek maakt en die de magie van het leven uitmaakt. Ik wil je uitnodigen voluit JA te zeggen tegen wie je bent. Tot in de donkerste uithoeken toe. Het mag er zijn, het is deel van Gods plan. Wanneer je echt JA kunt zeggen tegen wie jij bent, kun je weer lachen en ontspannen en het leven laten komen zoals het komt. Je wordt gedragen. Achter en door jou heen werkt een grote, liefdevolle kracht: de kracht van jouw ziel. Jouw menselijke zijn, je aardse persoonlijkheid is daar slechts één aspect van, de uiterlijke manifestatie. Je kunt gerust vertrouwen op de grote innerlijke kracht die door jou heen wil stromen. Als mens kun je tijdelijk dammetjes opwerpen tegen die grote stroom van de ziel, maar vroeger of later breekt de ziel daar doorheen. Zij wil stromen zoals ze bestemd is te stromen. Zie dat niet als iets beangstigends, maar als iets waardoor je kunt ontspannen.

Wat bij jou hoort in dit leven dat komt bij je, dat raak je niet kwijt. Volg de stroom van lichtheid, gemak en vreugde. Dat is een stroom die je vertelt over wie je bent. En hoe meer je jezelf dat gunt, hoe meer je terugkeert in de vanzelfsprekende eenheid, de geborgenheid van Thuis.

Laten wij elkaar eren en respecteren om wie we zijn. Oordeel niet over een ander, want je kent zijn of haar hele verhaal niet. Wanneer je de ander niet meer veroordeelt, hoef je ook niet meer te oordelen over jezelf. Dat maakt rustig en ontspannen. Dat maakt je vrij.

© Pamela Kribbe 

www.pamela-kribbe.net