Pamela Kribbe channelt Jeshua (Voor meer info over Jeshua zie Inleiding en  Jeshua, wie ben jij?)

Lieve mensen,

Ik ben Jeshua, ik groet je van harte. Wij zijn hier samen en met samen bedoel ik dat er een versmelting plaatsvindt van onze energieën, terwijl we hier zitten. Stel je voor dat het hoogste en mooiste in jullie zich in elkaar herkent en dat het daardoor vermenigvuldigt. Vaak zien jullie in anderen beter en duidelijker hun schoonheid, hun rijkdom, hun verfijning dan dat je die bij jezelf ziet. En door het in een ander waar te nemen, geef je die ander iets: geloof in zichzelf, vertrouwen. Nu geven jullie dit elkaar. Laat het stromen, laat het gebeuren, laat je ziel aangeraakt worden.

Steeds wanneer je ziel aangeraakt wordt, komt ze meer op aarde. Wanneer jij innerlijk bewogen wordt in een moment van ontroering, herkenning, inspiratie daalt jouw ziel verder in, ze voelt zich meer welkom, thuis op aarde. Het is een samenspel tussen jou en je ziel. Wie ben jij dan ten opzichte van je ziel? Want dat is vaak niet duidelijk voor je. Sommigen van jullie zien de ziel als iets dat buiten je ligt, ver en boven je. Je voelt je zelf dan een nietig mens, die van alles wil en probeert en je ervaart de ziel als een kracht buiten je die af en toe ingrijpt en waaraan je min of meer overgeleverd bent.

Maar jij bent niet buiten je ziel en je ziel is niet buiten jou. De ziel, jouw ziel is in jou, nu en overal waar je gaat of staat. Jij bent deel van je ziel. Maar hoewel jouw ziel deel van jou is, ben jij niet de héle ziel, vallen jullie niet samen. Er is een deel van jouw ziel geïncarneerd in jou. Dat leeft en beweegt in jou. Er is ook een deel dat er niet helemaal in past, zogezegd, een deel dat achterblijft – zo kun je het noemen in aardse taal- , een deel dat te groot is om gevat te kunnen worden in een aards lichaam en een aardse persoonlijkheid. Er is dus een samenspel tussen jou en je ziel terwijl je toch één bent, tot hetzelfde behoort, niet gescheiden van elkaar bent. Het samenspel draait erom hoeveel jij van je ziel, van je zielenenergie toelaat in je aardse leven.

Is dat af en toe een vonk van inspiratie, van geraakt worden, van bewustzijnsvergroting? Of laat je de ziel dieper doordringen en gaat zij je aardse bestaan vormgeven op een ingrijpende manier? Dat is het proces waarin jullie nu verkeren, het proces van een dieper gaande versmelting met je ziel, een diepergaand je overgeven aan de stroom van je ziel. Je wordt door niets buiten jou gedwongen dit te doen, het is een keuze die jij maakt; om je te laten dragen door wat je ziel je vertelt, je aangeeft. En wanneer besluit je dit te doen? Dat doe je op het moment dat je heel diep beseft dat het niet anders kan, dat dit de enige weg is voor jou. Meestal gaat daar een periode aan vooraf waarin je nauwelijks luisterde naar de stem van je ziel. Je probeerde het op je eigen houtje te doen, vanuit je hoofd, vanuit heersende denkbeelden die je van buitenaf aangereikt kreeg, vanuit angst, vanuit opgejaagd zijn. Er zijn heel veel redenen waardoor je niet naar je ziel luisterde en daardoor raakte je vervreemd van haar stem, het werd een onbekende voor jou.

Dat is wat de meesten van jullie zijn gaan associëren met mens zijn, op aarde zijn; dat je vervreemd raakt van je oorsprong, je wortels, je kosmische oorsprong en je ziel. Dan wordt incarneren een heel pijnlijk proces. Het in het lichaam komen, betekent dan afscheid nemen van wie je wezenlijk bent, van je oorsprong, je thuis. Dat is een bijna onmogelijke opgave en dan is het niet meer dan normaal dat je terugverlangt naar huis, dat je hier weg wilt, je hier niet thuis voelt. Voor iedereen is er een eigen weg te gaan op aarde, maar iedereen zal meemaken een tijd lang afgesneden te zijn van de stem van de ziel. Totdat je merkt: ‘Ik kan niet meer, het gaat zo niet langer meer, ik zit muur- en muurvast. Want als ik leef vanuit mijn hoofd alleen, vanuit de angst alleen, vanuit wat moet en hoort, ga ik dood van binnen, sterf ik af.’ Pas als je dit intens meemaakt van binnen ga je openstaan voor een ander geluid, voor een herinnering aan wie je echt bent. Je geeft het op een bepaald niveau op, maar de juiste manier van opgeven, betekent meteen ook een opengaan voor iets anders.

Dat is de kunst: in het opgeven je toe te wenden naar het nieuwe. En dat is soms heel moeilijk voor jullie. Het opgeven, het niet meer zien zitten, associëren jullie met gevoelens van depressiviteit, verdriet, bitterheid, teleurstelling, vastzitten. Maar je kunt zo’n moment, zo’n punt van het niet meer zien zitten, het niet meer op de oude manier willen voortzetten ook beschouwen als een mogelijkheid, als een deur die op een kier staat naar iets anders. Je kunt zo’n crisismoment aangrijpen om innerlijk door te stoten naar een andere werkelijkheid. Dat vraagt om innerlijke kracht, omdat je juist op een moment van moedeloosheid wordt gevraagd je om te keren en te vertrouwen op iets anders dat je nog niet kent, waar je nog geen weet van hebt. Het is alsof je op de grond zit met een puinhoop voor je en achter je is een deur die op een kier staat waar licht doorheen schijnt. Als je met je rug naar de deur toe blijft zitten en staart naar de puinhoop voor je veroorzaakt dat gevoelens van neerslachtigheid, wanhoop, moedeloosheid. Hoe kun je dan het perspectief hebben dat de deur je wil geven; de mogelijkheid tot iets anders? Dat perspectief kun je gaan voelen, je kunt je ervoor gaan openen door op dat moment contact te maken met je ziel. Je ziel is dan in de eerste plaats een intens waarnemen, een gewaarworden van wat er in jou leeft.

Je kunt pijn en wanhoop op twee heel verschillende manieren doorleven. Je kunt er helemaal in opgaan en dat wil zeggen dat al je energie, alles wat bewust in jou is, meedeint op de golven van angst, bitterheid, haat zelfs. Je denken wordt erdoor gekleurd, je emoties en op den duur ook je lichaam worden er door beïnvloed. Maar er is een tegenkracht. Je kunt je op die momenten bewust worden van wat er in je gebeurt. Op dat moment trek je je terug uit de neergaande stroom. Er is iets dat er intens naar kijkt, zonder oordeel, vanuit een groot bewustzijn, groter dan je aardse wil, je aardse denkbeelden, je opvoeding, je angsten, alles wat jou bekend is vanuit het verleden, het oude. Dan komt de ziel binnen in jouw aardse veld. Vaak is het zo dat er eerst –om het oneerbiedig te zeggen- zo’n puinhoop moet ontstaan voordat je je uitgenodigd voelt een ander bewustzijn te gaan verkennen. Juist in een moment van crisis kan je bewustzijn verschoven worden, verschuiven en kun je vanuit een groter perspectief gaan voelen en kijken naar jezelf.

Het wordt dan heel stil van binnen. Voel die stilte maar eens; kijk eens naar iets in je leven waar je geen antwoord op hebt, waar je al talloze malen over na hebt gedacht; je hebt het van alle kanten bekeken en je hebt alle emoties die erbij horen talloze malen beleefd. Vind nu in jezelf eens een punt van stilte, van ernaar kijken zonder iets te willen, zonder naar een antwoord te zoeken. Voel hoe er dan onmiddellijk een bepaalde rust over je komt. Dat is de betekenis van ‘de strijd opgeven’. Dat wil dus niet zeggen dat alles dat bij het oude blijft, er niets meer verandert. Het wil juist zeggen dat je ruimte schept voor het nieuwe. Maar niet vanuit het denken, het bekende, het verleden en wat achter je ligt. Het onbekende, het nieuwe kan alleen binnenkomen via de stilte, via het niet meer weten, het opgeven. Laat de stilte om je heen komen, door je lichaam stromen. Door op deze manier in stilte te zijn, los je oude zekerheden op. Ideeën over hoe het zou moeten gaan in je leven, overtuigingen waaraan je je vastklampte, laten los als herfstblaadjes van een boom. De energie van je ziel waait als een zachte wind door je aura heen. Stel het je voor: alles wat oud is, wat je niet meer nodig hebt, wat doorleefd is en verteerd, waait weg. Juist als je het niet meer weet, kun je makkelijker loslaten. Op deze manier verzamelen zich nieuwe krachten in jou, in jouw energieveld.

Hoe leger het is, hoe meer de ziel jouw energieveld kan opvullen. En uit de stilte borrelen nieuwe ideeën op, niet gevoed door het hoofd of door de wil. Ze komen als het ware van buiten op je af, opeens borrelt er iets omhoog. Dat hoeft niet nu te zijn, maar dat gebeurt vanzelf in dit proces. Ingevingen, intuïties die vloeiend langskomen, die je voeden met nieuwe impulsen.

Op dit punt aangekomen wil ik jullie iets vertellen over de niveaus waarop je je ziel kunt voelen, kunt ervaren. Er zijn namelijk verschillende niveaus waarop je je ziel kunt voelen, op haar afgestemd kunt zijn. We spraken daarnet over hoe de ziel zich kan openbaren via de stilte, via zuiver gewaar zijn, wat tevens een heel diep bij jezelf thuis zijn is, niet meegenomen worden in de stromen van allerlei emoties en gedachten, maar geworteld blijven, helemaal aanwezig in het heden. Dat is een van de diepste niveaus waarop je contact kunt hebben met de ziel; het zuivere aanwezig zijn. Het heeft een onmiddellijk positief effect op je lichaam, je gedachten, je emoties; het is een helende stroom. Op dat moment is de ziel niet meer iets boven of buiten je, maar is ze heel lichamelijk voelbaar aanwezig, ook in de onderste helft van je lichaam, in je buik, in je benen en je voeten. Maak er eens contact mee hoe het in je lichaam voelt als je ziel met jou in contact staat, als jij er helemaal bent vanuit je ziel. Voel de stevigheid van dit contact. Voel de rust en vredigheid ervan. Het ervaren van vrede en rust, van een diepe kalmte is de basis van alle zielscontact. Als dit er niet is, is het contact met je ziel niet volledig.

Waarom zeg ik dit? Omdat er ook een ander niveau is, waarop je contact kunt maken met de ziel en dat bevindt zich lichamelijk gezien hoger in je energieveld. Velen van jullie zijn intuïtief begaafd en ook heldervoelend. Je kunt vanuit je zesde zintuig, vanuit je energetische waarnemingsvermogen van alles om je heen oppikken: stemmingen en gedachten van anderen. Dit kan gebeuren vanuit het derde oog, en vanuit je hart voel je vaak mee met anderen. Je merkt al dat wanneer ik hierover begin te spreken, je energie waarschijnlijk wat onrustiger wordt, wat meer omhoog gaat. Dit gebeurt ook geregeld wanneer jullie innerlijk contact maken met je inspiratie, met dat wat je graag wilt realiseren op aarde, met je idealen, met toekomstvisioenen. Die tillen jullie vaak boven jezelf uit. Er is dan intuïtief gezien een verbinding met een deel van je ziel en tegelijk is die verbinding niet helemaal gegrond, niet helemaal doorgevoerd tot in de basis, de stilte, de rust. Je kunt gegrepen worden door het visioen van een nieuwe tijd, een hartgedragen energie op aarde en tegelijk hevig teleurgesteld raken, omdat het om je heen niet zo snel gebeurt, omdat er zoveel weerstand en tegenkrachten zijn. Zo bots je tegen de wereld aan en het lijkt dan alsof je hier op aarde niet past. Maar hoewel die verlangens en gevoelens, die je hebt bij het voorvoelen van de Nieuwe Aarde, ontstaan vanuit het contact met je ziel is het belangrijk om die energie van inspiratie door te laten zakken in je lichaam, in je energieveld tot in je buik. Als je ideeën hebt voor de toekomst over wat je graag wilt, waar je naar verlangt, voel dan die ideeën, voel de energie erin, de energie van de toekomst in je hart. Voel het vuur dat er van binnen in je leeft en laat die energie dan nog dieper met jou versmelten. Laat deze in je buik zakken. En in je bekken. En in je benen. Totdat het stil en kalm wordt, totdat jij stil en kalm wordt. Op dat moment raken je ziel en de boodschap die je vanuit je ziel ontvangt de aarde. Dan kan er een geaarde, realistische stroom op gang komen en blijf je volledig in contact met je aardse werkelijkheid, terwijl je ook het contact met je ziel vasthoudt. Dan kun je een brug slaan tussen beide.

Ik zie veel van jullie lichtwerkers soms helemaal opgaan in visioenen van een andere wereld, maar daarmee tegelijkertijd het contact verliezen met deze wereld zoals die hier en nu is, ook in jezelf. Niet alleen buiten jou, maar ook in jou. Dan raak je gespleten, ontstaat er een dualiteit tussen het licht en het donker in jou en in de wereld. Dat geeft strijd en spanning. Het is jullie uitdaging nu om het oude werkelijk op te geven en het nieuwe te verwelkomen tot in het diepst van je aardse zijn, op alle niveaus: hoofd, hart en buik. Het gaat met name om dat niveau van de buik, te herkennen wat daar nog in jou leeft aan angst en oude zekerheden en daar met het licht van jouw bewustzijn helemaal aanwezig te zijn.

Je hoeft er slechts bij te zijn in stilte. Dan kan het nieuwe zich ontvouwen zonder dat je weet hoe. De komst van de Nieuwe Aarde, van een hartgedragen bewustzijn op aarde hangt af van de aanwezigheid van genoeg mensen die zowel geaard als spiritueel zijn. Zij zijn de kanalen voor de nieuwe energie. Word zo’n mens. Communiceer met je ziel. Laat het oude los. Durf bewogen te worden zonder dat je precies weet waarheen. Ga af op het gevoel van rust, vrede en kalmte dat je erbij ervaart. Dan is het goed, dat is de stem van de ziel.

© Pamela Kribbe 

www.pamela-kribbe.net