Pamela Kribbe channelt Jeshua (Voor meer info over Jeshua zie Inleiding en  Jeshua, wie ben jij?)

 

Lieve mensen,

 

Ik spreek tot jullie vanuit het hart van het christusbewustzijn. Ik ben Jeshua, maar ik ben niet alleen die ene persoonlijkheid die tweeduizend jaar geleden op aarde was. Ik vertegenwoordig hier meer dan dát. Ik vertegenwoordig de christusenergie die in jullie aller harten leeft en woont. Die hier spreekt vertegenwoordigt dus ook jullie eigen energie, jullie eigen vibratie, jullie verlangen dat in woorden wordt omgezet in deze ruimte.

 

Ons samenzijn hier is ook niet alleen een lezing, het is een bij-één-komst en een viering van de Nieuwe Tijd. Het ontwaken van een nieuw bewustzijn lijkt soms nog zo ver. Er lijkt zoveel disharmonie en onmin in deze wereld en ook in jezelf ervaren jullie vaak nog veel strijd. Maar toch is het ontwaken begonnen. Een nieuwe bewustzijnswerkelijkheid wordt geboren op aarde en na een lange voorbereiding, gaat zij geleidelijk aan steeds vastere voet onder de grond krijgen. En jullie allen nemen deel aan die golf van nieuwe energie, die de wereld binnenrolt. In vele opzichten zijn jullie die golf.

 

Het thema ‘overgave en controle’ staat in dit ontwakingsproces heel centraal, zowel op individueel niveau als op collectief niveau. Op politiek niveau zien regeringen en wereldleiders zich herhaaldelijk geconfronteerd met dit thema. Het is nog steeds buitengewoon moeilijk om politiek aan de leiding te staan en beslissingen te nemen vanuit het hart. De politiek lijkt hiervoor nog niet klaar te zijn. Toch vormt overgave aan de energie van het hart de enige mogelijkheid om de grootste conflicten ter aarde tot een vreedzame afronding te laten komen.

 

Het universele gevoel van verbondenheid en eenheid dat kan bestaan tussen mensen van heel uiteenlopende rassen, religies of culturen, vormt de basis voor een vreedzaam naast elkaar bestaan van landen en volkeren. De herkenning van elkaar als mens, los van alle uiterlijke kenmerken, is groeiende in de wereldbevolking, mede als gevolg van de moderne informatietechnologie die afstanden in tijd en ruimte enorm verkleint.  Maar tegelijk staat deze tendens naar eenheid ook onder druk van hardnekkige oude vijandbeelden en politieke leiders die de energie van het hart (nog) niet verstaan. Wat de doorslag geeft, wordt uiteindelijk bepaald door het bewustzijn van individuen, van het geheel van individuen dat het collectieve bewustzijn van onderop draagt en vorm geeft.

 

Het zielebewustzijn van vele onafhankelijke individuen tesamen vormt de bedding waarop een nieuwe levenswijze tot bloei kan komen. En vandaag wil ik spreken over dit individuele niveau, waarop jullie allen bezig zijn de hartenergie in je leven te integreren en je uiteen te zetten met het thema van controle en overgave.

 

Ondertussen wil ik jullie uitnodigen de energie van overgave gewoon te voelen, zoals die hier vandaag verzameld is en vanuit jullie eigen harten stroomt. Jullie verlangen sterk naar de bevrijding en het vertrouwen die besloten liggen in overgave, maar jullie weten vaak nog niet hoe dit te realiseren in het leven van alledag.

 

Wat is eigenlijk de bron of de motor van controle in het leven? Waarom zijn jullie gedreven om de dingen onder controle te houden en daardoor voortdurend in spanning te leven? De bron of motor hiervan is angst. Angst die diep ligt ingebed in de structuur van jullie leven: opvoeding, maatschappij, school en werk. Controlemechanismen zijn alom aanwezig en worden jullie aangeleerd als ‘goede gewoontes’. Je bent schijnbaar een verstandig, rationeel mens als je de dingen onder controle wilt houden en daarvoor de juiste maatregelen treft.

 

Onvoorspelbaarheid en overgave wekken in jullie dan ook vaak angst op. Overgave associeer je met: ‘het opgeven, het niet meer weten, overspoeld raken door grote emoties of getroffen worden door noodlottige externe gebeurtenissen’. Maar dit is een heel beperkte en negatieve opvatting van overgave. Het is een opvatting die geboren wordt uit angst, uit het ego. Het is belangrijk een andere, positieve voorstelling van overgave te creëren, eentje die duidt op een levensstijl, waarbij je kunt leven zonder wantrouwen, zonder die verkramping in je hart, terwijl je toch geen greep hebt op de dingen.

 

Het ego wil controle omdat het bang is. Het ego identificeert zich met beelden die niet uit de ziel komen maar je aangereikt worden van buitenaf. Het ego rent doorlopend in het rond om iets te redden, om een beeld van jezelf te redden dat je voor de buitenwereld intact wilt houden. En dan komen er altijd momenten waarop het ego verliest, momenten waarop je in een crisis terechtkomt, waarop je de controle niet kunt vasthouden en je móet overgeven. Het kan zijn dat je overspannen raakt, het kan zijn dat je relatie stuk loopt, het kan zijn dat je dood of ziekte ontmoet in je leven. Dit beschouwt het ego als de ergste crises die denkbaar zijn. De dood staat daarbij op nummer één.

 

Het ego associeert overgave dus met crisis. Het ego leeft in een continue afwisseling van controle en crisis. Nu is het vaak zo dat je in momenten van werkelijke crisis in je leven, ook uitgenodigd wordt te kijken naar de vrucht die in de crisis ligt. Er zit namelijk altijd een positieve lading verstopt in een crisis, die je uitnodigt kennis te maken met de energie van het hart. En zo is het leven er altijd op gericht, ook als je leeft vanuit het ego, je kennis te laten maken met de energie van het hart en wat ik wil noemen ‘overgave als levensstijl’.

 

Jullie weten dit. Jullie kennen die momenten van overgave na crisis, zeldzame momenten van helderheid en bewust-zijn, waarin je je gedragen voelt door een grotere stroom of goddelijke adem, die je leidt en die je kunt vertrouwen ook al brengt zij je niet persé de dingen die je verwacht. Waar jullie naar verlangen is dit bewustzijn in het alledaagse zijn vast te houden, niet slechts als reactie op een diepe val of vertwijfeling, maar min of meer permanent. Jullie verlangen naar overgave als zijnswijze, als levensstijl.

 

Jullie zijn moegestreden. Soms voelen jullie je binnenin heel moe en oud, maar beter is het te zeggen dat je heel moe bent van het oude… Je zoekt naar een levenswijze, die moeite-loos is – inspirerend en tegelijk licht en vloeiend. De sleutel is dat je je niet meer uitput en leeg geeft (voor je relaties, je werk of andere idealen) en vervolgens een crisis in je leven afroept die je ‘dwingt’ tot overgave. Ga één stap verder, of zet één stap terug…, en richt je op een levenswijze waarin overgave altijd de toon zet. Overgave betekent: niet vechten, meegaan met de stroom van het leven en vertrouwen dat je vanuit de wereld om je heen krijgt aangereikt wat jij nodig hebt. Vertrouwen dat jouw behoeften gekend en vervuld worden. Accepteren en aanwezig zijn bij wat er nu is in je leven. Over deze stijl van leven wil ik spreken, want jullie verlangen hiernaar is diep en oprecht, en het is een spiritueel verlangen. Het is een verlangen naar contact met je ziel, je goddelijke kern.

 

Blokkades op weg naar overgave: de drie afgoden

 

Enerzijds verlangen jullie ernaar je maskers af te leggen en in overgave te leven vanuit je oorspronkelijke zielekracht. Jullie verlangen naar oprechtheid, naar eerlijkheid, naar liefde en verbinding. Anderzijds valt het loslaten van die maskers jullie nog enorm zwaar. Hoe komt dit? Jullie zijn opgevoed met denkbeelden en structuren die diep geworteld zijn geraakt in jullie psyche en die jullie ervan weerhouden volledig contact te maken met je ziel. Ik wil in het bijzonder ingaan op drie ‘afgoden’ (valse goden) waarnaar jullie je, vaak halfbewust, richten en die je uit je centrum halen, uit de balans die nodig is om in overgave te leven.

1. De eerste afgod: God als hiërarchisch principe

 

De eerste afgod is God zelf, dat wil zeggen God als heer en meester van de schepping. Deze God is een menselijk construct, een godsbeeld, dat jullie traditie diepgaand heeft beïnvloed.

 

Velen van jullie denken deze traditionele God achter jullie gelaten te hebben. Je gelooft niet meer in een straffende God, eentje die boven je staat en die je vorderingen en mislukkingen bijhoudt als een schoolmeester. Jullie zeggen te geloven in een God van liefde, die je steeds weer vergeeft en die je aanmoedigt en koestert. Maar in de strenge en liefdeloze manier waarop jullie jezelf vaak beoordelen, leeft die oude God nog steeds voort! Hoevelen van jullie denken niet regelmatig: ik heb gefaald, ik ben mislukt, ik had verder moeten zijn, op de maatschappelijke ladder, in mijn relaties, of op het spirituele pad. Ik beantwoord niet aan het beeld dat God van mij had, ik stel God/mijn gidsen/mijn hoger Zelf teleur, ik voldoe niet, ik heb mijn missie niet bereikt, ik doe niets waardevols voor de wereld.

 

Velen van jullie geloven, stiekem als het ware, nog steeds dat er een hogere orde is waaraan jullie moeten beantwoorden in je leven. Of het nu een ‘levenspad’ is dat voor je uitgestippeld ligt, een spirituele hiërarchie die een ‘opdracht’ heeft voor jou, of een Gids die je vertelt waar jouw waarheid ligt…in al die gevallen geloof je dat er een niveau is boven jou waaraan je moet beantwoorden, opdat je je levensmissie vervult. Maar zodra je gelooft dat er een autoriteit is buiten jou, die jou richtlijnen kan geven over wat jij ‘zou moeten doen’ in dit leven, ben je terug bij de oude God als hiërarchisch principe. Er lijkt dan een niveau van waarheid te zijn, waarop de dingen vast liggen en ‘over jouw hoofd heengaan’. Het enige wat jij als ‘leerling’ kunt doen, is je daarop afstemmen en gehoorzamen. Dit is een vals beeld.

 

Het is zeker waar dat als je geboren wordt, er in je hart of je ziel een voornemen leeft om in het komende leven iets tot bloei te laten komen. Je zou dat je ‘hogere doel’ kunnen noemen, maar dit is je niet van buitenaf opgedragen. Het is iets geheel van jou zelf, geboren uit jouw eigen wensen en verlangens. De mijlpalen in je leven, die van te voren vastliggen – en dit zijn er slechts enkele, en bovendien ligt niks echt vast – zijn door jou zelf gecreëerd en uitgekozen. Met jouw levensdoel of inspiratie kun je in het hier-en-nu te allen tijde contact maken door te luisteren naar je gevoel; naar de stem van je hart, de stem van je diepste verlangens. Ik zou zeggen, luister niet teveel naar hoogdravende spirituele leerstellingen! Luister vooral naar het zogeheten ‘lagere’ in je: krachtige emoties die zich dagelijks manifesteren. Door je emoties heen spreekt – indirect – je ziel!

 

Als je wilt weten wat jouw ziel voor je wil op dit moment, kijk dan eens naar de dagelijkse emoties die je het meest in beslag nemen. Kijk ernaar met een liefdevol oog, een eerlijk oog. Beschuldig niemand anders van jouw emoties, let niet teveel op de oorzaken buiten je, maar zie ze als het resultaat van jouw keuzes. Ben je bijvoorbeeld vaak boos, geërgerd? Wat is het dat je mist? Wat vertelt die boosheid je? Waarvan is het de boodschapper? Van een gevoel van miskenning… voel je je niet gezien? En waarom hou jij je dan terug, verberg je jezelf vaak…vind je het moeilijk om ruimte in te nemen? Door de boosheid heen spreekt een authentiek verlangen, een verlangen om er te mogen zijn, in jouw eigenheid. Herken nu dit zieleverlangen door de boosheid heen, en zo zie je de engel-in-jezelf door het kind-in-jezelf heen schijnen.

 

De engel in jou is het ‘hogere zelf’, dat zich wil verbinden met de materie, de incarnatie wil aangaan en hier haar licht wil laten schijnen. Het is het ‘wetende deel’. Het kind in je is de hartstocht van het leven zelf: het is passie, creativiteit en drang tot expansie. Het is emotie. Het is het ‘ervarende deel’. Dit kinddeel in je is je ‘lager zelf’. Het kinddeel is een bron van vreugde en scheppingskracht, als het in evenwicht staat met de engel in jezelf. Maar in losgeslagen vorm, is het kind in je de bron van uit de hand gelopen emoties. Boosheid verwordt tot wrok, haat, agressie. Angst perverteert tot afweer, neurose, frustratie. Verdriet zakt af naar depressie en bitterheid. De oorspronkelijke emoties zijn richtingaanwijzers…het zijn boodschappen van het direct ervarendedeel in jou, het kind, dat in die emotie zijn handen uitreikt naar de engel (de ouder, de gids in jou). De emotie drukt het pure, niet-wetende ervaren uit, het is een uitdrukking van onbegrip. Het is in het contact met de engel dat emoties als signaalfuncties kunnen worden opgenomen en begrepen. Dit maakt de emoties tot geleiders van transformatie, exploratie: het ‘lagere zelf’ verdiept en verrijkt het hogere zelf omdat ze ‘het weten’ gevoelde inhoud geeft. De engel in je komt tot leven en ervaart diepe vreugde als zij in het kind mag doorstralen. En als het ‘hogere zelf’ zo doorstraalt, komt je emotionele lichaam geleidelijk aan tot rust. De vrucht van dit samenvloeien is een voelend, intuïtief weten dat je hele leven kan doordrenken met licht en moeiteloosheid.

 

Het hogere en lagere principe in jou, de engel en het kind, vormen een organisch, betekenisvol geheel. De termen ‘hoger’ en ‘lager’ kloppen dus eigenlijk niet. Het gaat om het vreugdevol samen-spelen van ‘weten’ en ‘ervaren’. Dit leidt tot werkelijke, ‘geïncarneerde’ wijsheid. 

 

Om erachter te komen wat voor jou nú een leidraad kan zijn in je leven, kun je je het beste richten tot je innerlijk kind. Door haar de aandacht te geven die zij nodig heeft, beziel je dat kind. Ik keer nog even terug naar het voorbeeld hierboven, waarin er sprake was van boosheid en ergernis. Als je eenmaal contact hebt gemaakt met deze emotie en deze bij je laat zijn in de gedaante van een kind, kun je dit bezielde kind vragen: wat kan ik voor jou doen, zodat je verlangen naar ‘er-mogen-zijn’ helemaal tot z’n recht komt? Laat het kind antwoorden: stel je voor dat het tegen je praat en met heel duidelijke gezichtsuitdrukkingen en gebaren zijn of haar boodschap onderstreept. Misschien is het een heel concreet antwoord (‘ik wil dat je ontslag neemt van je werk’ of ‘ik wil op dansles’) misschien wel algemener (‘ik wil dat je je tijd minder strak inplant’ of ‘ik word doodmoe van dat aardig zijn de hele tijd’). Neem het antwoord serieus en geef er zoveel mogelijk vorm aan. Misschien kun je niet ineens alles doen wat het kind verlangt, maar je kunt klein beginnen en stap voor stap je verlangens waar maken.

 

Als je het boze, angstige, verdrietige kind in je met liefde omarmt en laat spreken, wordt het aangeraakt door de engel in je en het resultaat is dat je ziel tot je spreekt. Begin met je emoties, zoek het authentieke verlangen áchter die emoties, en vind een manier om daar vorm aan te geven.

 

In het beeld van de engel en het kind dat ik hier schets, is er geen plaats voor een autoritaire God. Het ‘hogere’ en het ‘lagere’ vullen elkaar aan in een lerende, open, dynamische verhouding. De engel weet het niet beter voor het kind, het kind weet het niet beter voor de engel. In het samenspel tussen beiden, ontdek jij wat goed is voor jou op dit moment.

 

Jouw levensvervulling vind je in dit intieme contact met wat jou echt beroert. Daar liggen alle schatten verborgen. Geen enkele autoriteit buiten je kan dat contact vervangen. Een leraar kan je alleen naar binnen wijzen, naar dat ondefinieerbare gebied in jezelf waar jij het kind in je laat bestuiven door de engel in je, waar jij je laat leiden door je diepste passie, door wie jij bent. Algemene leerstellingen (doe dit niet.. doe dat wel..) zijn daarom eigenlijk altijd onjuist, of op z’n minst niet algemeen geldig. De waarheid is vormloos. Zij vindt door elk wezen een nieuwe verschijningsvorm. Dat is het wonder van jouw unieke zielegestalte, je individualiteit. Een echte spirituele leraar onderwijst niet iets specifieks, bijvoorbeeld ‘eet geen vlees’, of ‘mediteer elke dag een uur’, omdat hij weet dat het erom gaat dat jij je eigen waarheid vindt, in het contact met jezelf. Hij kan wel aangeven wat hém heeft geholpen op zijn eigen weg, maar hij zal dit niet veralgemeniseren tot een ‘leerstelling’ of dogma.  

 

Als je kijkt naar de godsbeelden die jullie worden aangereikt vanuit de traditie, dan zie je dat duidelijk wél gebeuren. Jullie religieuze traditie is een traditie van angst en machtsbehoefte. De behoefte aan stellige richtlijnen en een hiërarchie van hoog naar laag laat altijd zien dat er angst en macht in het spel is. Maar ook in het nieuwetijdsdenken sluipen deze oude patronen soms binnen. Neem bijvoorbeeld de vele voorspellingen en vooruitgangstheorieën die momenteel de ronde doen. Als je hierin gelooft zonder je eigen gevoel te raadplegen, kan het je gaan beklemmen en kun je je gaan afvragen: doe ik het wel goed, zal ik de boot (of het ruimteschip…) niet missen in 2012, zijn mijn chakra’s wel genoeg gezuiverd om de vijfde dimensie te betreden…? Deze vragen zijn niet behulpzaam voor je innerlijke groei. Ik vraag je: richt je op jezelf. Niet de gang van de sterren, of de klimatologische veranderingen, of de toestemming van een ‘geascendeerde meester’, is bepalend voor jouw zelfverwerkelijking. Jij bent het middelpunt van jouw universum, ijkpunt en maatstaf van jouw wereld. Er is geen God buiten jou die het beter weet of die het voor jou bepaalt. Niet alleen blijkt de God die jullie voorheen buiten (of boven) je projecteerden in jou te zitten, de God die daar zit is ook nog eens niet alwetend. Het goddelijke principe in jou en in de gehele wereld is lerend, groeiend en spelend.

 

In deze visie heeft ‘het lagere’ een essentieel bestaansrecht; ze vormt de brandstof voor groei en heelwording. Licht en donker hebben hun eigen plaats en het is in de acceptatie daarvan, dat verlichting ontstaat. Het eenzijdig verlangen en uitreiken naar het licht, dat sommige spirituele groeperingen beogen, leidt tot disbalans en een subtiele weerstand tegen (en minachting voor) het aardse zijn.

 

Fouten maken, ‘zondige dingen doen’, mág en leidt soms zelfs tot grotere vooruitgang dan het proberen te vermijden van fouten. In het ‘slechte’ ligt de kiem van het goede besloten; alleen door het ‘slechte’ van binnenuit te ervaren, kun je het goede ervaren als mooi, zuiver en echt. Je kunt niet ‘van buitenaf’ leren. Jij, de God in jou, hebt de duik in het diepe (de materie) genomen om ervarend tot weten te komen, niet om wetend tot ervaren te komen. In die zin is er niet zo veel dat ‘on-spiritueel’ is. Alle ervaring is geheiligd en betekenisvol. Laat je dus in je leven niet leiden door regels van buitenaf die dicteren wat goed, gezond, spiritueel is voor jou. Toets het aan je eigen hart: voelt het goed voor jou, dan kan het wat voor jou betekenen. Laat de rest los.

 

2. De tweede afgod: de normen en ideaalbeelden van de maatschappij

De tweede afgod die jullie valse idealen voorspiegelt en je losweekt van je eigenheid en originaliteit is ‘de maatschappij’: het geheel van normen, waarden en regels dat jullie sociale wereld beheerst en waarmee je opgevoed wordt, thuis, op school, later op het werk.

 

Vele maatschappelijke idealen zijn gebaseerd op angst, op de behoefte het leven in te dammen, te structureren en organiseren tot een overzichtelijk geheel. Vele gedragsregels zijn gericht op uiterlijkheden en beantwoorden niet aan wat je voelt en ervaart van binnen.

 

Jezelf afmeten aan ‘hoe de dingen horen’ kan een grote druk op je leggen. Denk aan de angst om ‘er niet bij te horen’, niet voldoende te presteren, niet mooi genoeg te zijn, geen relatie te kunnen krijgen, enzovoorts. Door je af te meten aan onrealistische idealen van succes en geluk, raakt je creatieve energie verstopt, en voel je je niet meer thuis in deze wereld.

 

Door al die ge- en verboden, die als een tweede huid zijn geworden, durven jullie je oorspronkelijke creativiteit vaak nauwelijks te onderzoeken en ermee te experimenteren. Je bent bang buiten de gebaande paden te treden. En dit is jammer, want juist jouw creativiteit, dat wat uit jouw unieke ziel wil voortvloeien, is nu zo welkom op aarde! Het is dat deel van je dat de bewustzijnsverandering op aarde kan bespoedigen.

 

Contact maken met je eigen creativiteit en deze op jouw geheel eigen wijze uitdrukken hier-en-nu op aarde, vraagt vaak dat je afwijkt van de normen en doelstellingen van de maatschappij. Het kan bijvoorbeeld zijn dat jij de dingen in een heel eigen ritme doet en ogenschijnlijk lange tijd ‘niets presteert’, in die zin dat je uiterlijk niets ‘produceert’. Terwijl je dan op innerlijk niveau heel druk bezig bent om diepere lagen in je denken en voelen bloot te leggen. Neem er gerust de tijd voor om te ontdekken wie je bent, waar jouw natuurlijke energie je heen voert, en om dat te verankeren in je aardse zijn. Let niet op de uiterlijke successen. Let op wat goed voelt voor jou, waarbij jij je gemakkelijk voelt en ontspannen. Daar is de kans het grootst dat je oorspronkelijke inspiratie voelbaar wordt, dat je vanuit rust en stilte kan zijn die je bent.

 

Er is veel angst in mensen over wat dé maatschappij voorschrijft. En het rare is dat dé maatschappij eigenlijk niet bestaat. Er zijn alleen maar heel veel mensen bij elkaar, elk met hun eigen oorspronkelijke verlangens én hun diepgewortelde angsten. Iedereen verlangt er ten diepste naar vrij te kunnen zijn, eenvoudig zichzelf te kunnen zijn zonder angst voor het oordeel van ‘de ander’. Bedenk dus dat wanneer je teveel rekening houdt met het oordeel van ‘de ander’, je in feite ook de ander z’n ergste vijand wordt, want door je aan te passen aan dat oordeel en er bang voor te zijn, houd je valse ideaalbeelden in stand, en trek je het keurslijf voor jezelf én ‘de ander’ nog wat strakker aan. Jij bent dan ‘de maatschappij’ voor de ander!  

 

Juist jullie, die in de voorhoede willen staan van deze Nieuwe Tijd, als pioniers die de weg banen voor anderen, kunnen een voorbeeld zijn voor mensen die gevangen zijn in angst. Dat voorbeeld ben je wanneer je werkelijk achter jezelf staat, je eigen verlangens en gevoelens koestert en je los maakt van oordelen van buitenaf. Deze oordelen zijn geboren uit angst, niet uit liefde, en ze zijn vaak gebaseerd op oude regels en structuren waarvan niemand meer precies weet wat nu de onderliggende inspiratie was. Deze oude, van het menselijk hart vervreemde regels en structuren wachten erop van binnenuit getransformeerd te worden, door mensen die durven nieuwe grenzen te verkennen. De maatschappij wacht op jou, wacht op bezielde regels en structuren die mensen helpen in contact te komen met hun hart, met hun diepste inspiratie. Jij draagt bij aan deze innerlijke transformatie, deze bezieling, door voorbeeld te zijn in plaats van volgeling.

 

Durf het speelse in jezelf, het kinderlijke, boven te laten komen. Maak regelmatig contact met het kind in jezelf, dat heel goed weet wat het wil. Vaak weten jullie niet meer wat er in je hart leeft, heb je het gevoel je passie en hartstocht kwijt te zijn, omdat je het kind in jezelf niet meer laat spelen, niet meer laat dromen en fantaseren. Doordat je je spiegelt aan  uiterlijke normen (bijvoorbeeld: wat is ‘normaal’ voor mijn leeftijd, sexe, komaf..) fixeer je je op beperkte mogelijkheden, terwijl juist het kind in jezelf, de dromer, de fantast, je over die grenzen heen kan laten kijken en je in contact brengen met je ‘innerlijke norm’.

 

Jullie allen zijn geboren met een innerlijke beweegreden, een passie om iets neer te zetten op aarde, voor jezelf maar ook voor anderen, ook voor ‘de maatschappij’. Jullie zijn hier niet om in een ivoren toren te leven, jullie zijn deel van het collectieve bewustzijnsveld van de aarde en jullie zijn hier gekomen om werkelijk aanwezig te zijn en je licht op aarde te manifesteren. Dát maakt je gelukkig. Door contact te maken met het kind in jezelf, en weer de magie te voelen van je oorspronkelijke passie, worden fictieve grenzen en beperkingen opgeheven en zal je levenspad zich veel makkelijker en lichter ontvouwen. Hoe meer je breekt met de valse goden die jullie klein en angstig maken, hoe meer je leeft vanuit vrijheid en overgave aan het hart, hoe meer het universum je de instrumenten zal aanreiken die nodig zijn om jouw passie tot uiterlijke manifestatie te brengen.

 

3. De derde afgod: meelijden met je naasten

 

De laatste afgod die ik wil noemen en die jullie in het dagelijks leven  misschien wel het meest in de ban houdt, is het medelijden met je naasten, de dierbaren om je heen. Je denkt nu waarschijnlijk: hoe kan dat nou een valse god zijn! Is het niet juist de bedoeling dat ik mij met mijn naasten verbind en hen ten dienste ben? Waar ik op doel is dat jullie vaak geneigd zijn je zo diep te verbinden met de mensen om je heen, dat je meegetrokken wordt in hun pijn, hun problemen, hun negatieve emoties, en daardoor weggetrokken raakt van jouw eigen centrum, je innerlijke rust. Dit soort van medelijden en meevoelen is niet jouw taak, is niet helpend voor de ander, en is niet spiritueel wenselijk. Veel van wat jullie ‘hooggevoeligheid’ noemen, is een zo sterk openstaan voor de energie van een ander dat het ten koste gaat van je eigen energie. Je invoelingsvermogen wordt dan onvoldoende afgeremd door het inzicht dat de negatieve energieën van een ander bij hem horen en niet bij jou. Je hebt dan onvoldoende voeling met het weten dat die negativiteit een rol vervult in het leven van die ander, en dat jij hem weliswaar door jouw begrip en herkenningsvermogen een spiegel kunt voorhouden, maar dat het geenszins de bedoeling is dat jij met hem gaat mee-lijden.

 

Natuurlijk wil jij graag dat de zon schijnt in het leven van je dierbaren (partner, ouder, kind, vriend, collega of cliënt), dat hun problemen worden opgelost en dat zij zich beter voelen. Maar besef altijd dat de problemen die zij hebben hun eigen creaties zijn, de afspiegeling van hun eigen innerlijke conflicten, die zich in de buitenwereld manifesteren als relatieproblemen, geldproblemen, gezondheidsproblemen, psychische klachten, etcetera. Ergens willen mensen deze problemen ervaren, om zo tot innerlijke klaarheid te komen. Het kan wel lijken alsof zij slachtoffer zijn, zeker als ze lange tijd in kringetjes ronddraaien. Maar vaak betekent dit dat zij nog iets van dat probleem willen ervaren en dat de tijd niet rijp is voor hulp van buitenaf. Als jij je daar toch in mengt, wordt je voordat je het weet dwingend en controlerend in het helpen van de ander, en put je je eigen energiebronnen uit. Je breekt dan met overgave als levensstijl.

 

Door te veel, of ongepast, te geven, verspil je je energie, en klink je jezelf emotioneel vast aan de ander, waardoor jouw welbevinden gaat afhangen van zijn of haar welbevinden. Jullie emotionele lichamen raken verstrengeld, en dit is één van de voornaamste oorzaken voor het verliezen van kracht, vitaliteit en zelfbewustzijn. Weinig kan jullie zo sterk opbreken als gevoelens van plicht, schuld en verantwoordelijkheid ten opzichte van anderen.

 

Er ontstaat in zo’n mede-lijdende band vaak een machtsverhouding, ook al is dit niet bewust. De helper probeert met het teveel of ongepast helpen in feite een innerlijke leegte te verdoezelen, die hij vermijdt te voelen door zich met de ander bezig te houden. Hij voelt zich sterker of groter worden in het helpen van de ander. De geholpene ervaart de aandacht van de ander als prettig en behulpzaam, en gaat merken dat hij met z’n stemmingen invloed kan uitoefenen over de ander. Hij voelt dat als het slecht met hem gaat, hij extra aandacht krijgt van de ander. Hij voelt dus dat hij macht heeft over de ander. Kortom: de helper denkt zich beter te gaan voelen door het helpen, de geholpene denkt zich beter te voelen in zijn slachtofferrol. Ondertussen vindt er een sterke energie-uitwisseling plaats tussen hen, maar niet op een voedende manier. Deze uitwisseling zal hen beiden uitputten, omdat de rol die ze hebben gekozen niet evenwichtig is voor hun ziel. De helper wordt gefrustreerd omdat hij geen resultaten boekt; in die relatie wil de geholpene immers zijn slachtofferpositie niet opgeven. En het slachtoffer komt niet uit zijn rol als slachtoffer, hij nestelt er zich juist dieper in, en dat heeft een verlammende werking op hem. Beiden zullen op den duur boos worden op elkaar en elkaar verwijten gaan maken.

 

Jullie zijn zeer begaan met mensen om je heen. Dit geldt des te meer voor degenen onder jullie die ik lichtwerkerzielen heb genoemd, zielen die zich geleid voelen door een spirituele impuls om licht te brengen op aarde. Jullie hebben een gevoeligheid in je hart waardoor het moeilijk is anderen te zien lijden. Jullie vinden het moeilijk om op wereldschaal te zien hoeveel lijden er is en hoezeer de natuur wordt beschadigd. Maar op privé-vlak grijpt het jullie emotioneel het meeste aan. En juist hier is het belangrijk dat je je eigen kracht terugneemt.

 

Het is belangrijk je te realiseren dat je een ander niet helpt door jezelf klein te maken. Jullie denken vaak dat als je een deel van de gevoelens van de ander opneemt en inslikt, je dichter bij die ander komt te staan, en hem helpt. Alsof je de last samen deelt. Maar door het te absorberen en in te slikken, verdubbel je de last alleen maar. De schaduw verdiept zich. Door mee te gaan in het lijden met een ander, laat je je kracht fragmentariseren; ze raakt versplinterd door de negativiteit in de ander. Je gaat denken dat je zelf niet gelukkig, tevreden en blij mag zijn, terwijl de ander lijdt. Het omgekeerde is echter het geval.

 

Werkelijk helpen betekent dat je je energie in dienst stelt van de oplossing van het probleem, niet van het probleem zelf. De sleutel daartoe is dat je jezelf gróter maakt en niet kleiner. Hoe meer zelfbewustzijn en onafhankelijkheid jij uitstraalt, hoe meer jij ‘de energie van de oplossing’ vertegenwoordigt en hoe meer je kan betekenen voor de ander, zonder dat het jou uitput. Als je gaat mee-lijden, bevestig je eigenlijk het probleem. Als je bij jezelf blijft, en niet mee-resoneert met de zware emoties van de ander, open je een ander perspectief, werp je een ander licht op de kwestie. Je laat je innerlijk licht erop schijnen, juist door niet ‘mee te trillen’ met de ‘energie van het probleem’.  

 

Werkelijk helpen, spiritueel helpen is nooit het probleem van een ander oplossen. Het is een baken van licht zijn waaraan de ander zich kan spiegelen, zich kan optrekken en zich in kan verheugen: ‘kijk, zo kan het ook: hij of zij heeft iets wat mij raakt, wat mijn hart inspiratie geeft.’ Zo reik je de ander de ‘energie van de oplossing’ aan, niet door iets te doen voor hem, maar door iets te zijn en uit te stralen. Dat ís lichtwerk: op natuurlijke wijze zijn die je bent, vrede hebben met jezelf en deze vrede uitstralen naar anderen. Niet oplossingen bedenken voor anderen, niet de lasten van anderen innerlijk meedragen, maar ‘de oplossing’ energetisch neerzetten en verankeren op aarde. Dat is de kern van jullie helende invloed, jullie missie op aarde.

 

Trouw zijn aan jezelf, goed voor jezelf zorgen en luisteren naar wat je intuïtie je ingeeft: dat is je missie, dat is het voornemen geweest van je ziel. Elke keer dat je vanuit angst of controlebehoefte je energie weggeeft aan anderen, versplintert er iets van je licht en is er ‘herstelwerk’ nodig om weer bij jezelf te komen, in je natuurlijke kracht en evenwicht. Let er eens op hoe dat werkt in het dagelijks leven. Met name als je veel aan het piekeren bent over een ander, je gedachten in cirkels gaan, en dat gepaard gaat met een vast patroon aan emoties, dan zit je in het spoor van de controle, van de angst. Vaak zijn jullie motieven dan ingegeven door een vorm van dienstbaarheid: ‘ik wil graag dat het goed gaat met die persoon, dat project, die situatie’. Let er eens op of je met jouw investering van energie in dat probleem de oplossing ervan dient of dat je het probleem bevestigt en daarmee in stand houdt. Vraag je af of je niet eigenlijk een afgod aan het dienen bent, in plaats van het licht in jezelf.

 

Je passie vinden en volgen

 

Controle uitoefenen lijkt vaak goed, verstandig en nobel te zijn, maar in feite is het meestal verweven met angsten en normen die van buitenaf zijn opgelegd. Regelmatig voelen jullie je moe en uitgeput van al jullie inspanningen op een bepaald gebied, maar denken jullie toch dat je daar nog meer energie in moet investeren, dat je dat verplicht bent aan iets of iemand: een god, een maatschappelijk beeld, een mens. Maar elke keer als je je emotioneel uitgeput voelt, als je voelt dat je doldraait, weet dan dat het juist zaak is los te laten en een stille plek voor jezelf op te zoeken. Het is tijd om jezelf los te maken van de wereld en tot jezelf te komen. De verbinding even verbreken en contact maken met je innerlijk kind, is van levensbelang om voeling te houden met waar jij staat. In dat contact wek je ook de engel in jezelf, de hoedster van het kind. Je maakt contact met je hoger én je lager zelf en tracht voelend tot het inzicht te komen hoe zij in het heden goed kunnen samenspelen. 

 

Iedereen is geboren met een passie. Stel je die maar eens voor als een mooie rode roos. Stel je voor dat je, voordat je wordt geboren, aan de rand van de hemel staat – net voordat je naar beneden springt –  en dat je een prachtige rode roos in je hand houdt. Hoewel je misschien aarzelt om de sprong in de aardse sfeer te wagen, en je je in zwaarmoedige momenten afvraagt ‘durf ik dit wel aan’, voel je dat er diep in je een vuur leeft, een passie, die je ziet oplichten als een rode roos.

 

En stel je nu voor dat je de sprong maakt, dat je de incarnatie aangaat, en die rode roos voortaan in je meedraagt, binnen in je hart en buik. Laat de energie van die rode roos op dit moment even bij je komen. Laat die oorspronkelijke hartstocht, die inspiratie even voelbaar zijn….

 

Kijk eens even hoe je roos er nu uitziet, neem het eerste beeld dat in je fantasie opkomt. Is de roos een beetje droevig, of straalt zij juist, staat ze in de knop of in volle bloei? Heeft zij misschien iets nodig op dit moment? Misschien wat liefde en aandacht, misschien wat water of meer zonlicht, of een andere plek, waar ze meer tot haar recht komt. Stel je maar voor dat je haar precies geeft wat ze nodig heeft, en voel wat dit innerlijk met je doet.

 

Rood is de kleur van de aarde, van het onderste (stuit- of wortel) chakra. En rood is de kleur van de passie. Jullie zijn soms bang voor je eigen passie.  Jullie zijn bang om deze natuurlijke energie te laten stromen in je leven, juist omdat zij vaak ingaat tegen ‘wat hoort’, tegen traditionele beelden van wat juist, goed en spiritueel is. Echter, in ieder van jullie zit een oorspronkelijke hartstocht en originaliteit die de bron is van je bestaan. Je kunt je niet echt tevreden en vervuld voelen, voordat je die energie in jezelf toestaat je leven te besturen, ‘te leiden’. De kern van overgave als levensstijl is dus dat je je overgeeft aan jezelf, aan de hartstocht van je ziel, de innerlijke inspiratie die in je leeft.

 

Er zijn een paar manieren waarop je kunt herkennen of je in contact staat met deze bron, of je leeft in overeenstemming met je eigen natuur.

 

1. Inspiratie voelen: waar je energie stroomt, is het goed

 

Leven in overgave wil zeggen dat je je laat leiden door wat jou bezielt. Overgave is niet een passieve energie. Door je over te geven aan wat jou écht raakt en inspireert, open je de poort tot een actieve, levendige energiestroom in jezelf. Om te ontdekken waar jij in die stroom staat, is het belangrijk te kijken bij wat voor activiteiten jouw energie van nature stroomt, wat je gelukkig maakt of een vredig gevoel geeft. Vervolgens kun je je afvragen wat de (gevoelsmatige) essentie is van die activiteiten? Als je de essentie van je inspiratie kent, kunnen er verschillende manieren zijn waarop je deze vorm geeft.

 

2. Bij je eigen natuur blijven: wat bij jou hoort, gaat je goed af

 

Om je eigen passie te herkennen moet je beseffen dat het altijd iets is wat natuurlijk is voor jou. Het betreft iets, een beroep, bezigheid of uitdrukkingsvorm, waartoe je je aangetrokken voelt, iets waarnaar je interesse en affiniteit van nature uitgaan. Meestal is het niet iets waarvoor je hemel en aarde hoeft te bewegen. Het ligt vaak eerder dichtbij dan veraf. Natuurlijk kan het zijn dat je eerst iets moet doen om je dromen te verwezenlijken, zoals een opleiding volgen, maar dit is dan een realistisch en haalbaar doel. Je passie is iets waar je talenten en vermogens op zijn toegesneden, iets wat je goed afgaat. Meestal loopt het als een rode draad door je leven.

 

3. Grenzen stellen en ‘nee’ durven zeggen:  neem jezelf serieus

 

Je staat in de stroom van overgave aan jezelf als je jezelf zo serieus neemt dat je nee durft te zeggen tegen dat wat die stroom inperkt of stop zet. Leven overeenkomstig je passie kun je alleen als je ‘nee’ durft te zeggen tegen wat niet bij je past. Overgave aan wie je bent, jouw unieke stroom, daar hoort bij: eigenwijs zijn, je eigen weg vinden, vertrouwen op de boodschappen van je hart, zelfs als mensen zeggen dat je onverstandig bent, of raar of anders. Het vraagt om trouw aan jezelf. 

Durf groot te zijn, durf een verschil te maken, durf anders te zijn. Er is eigenlijk geen alternatief, weet je. Het alternatief is namelijk dat je natuurlijk stromende energie gaat stokken en doodlopen en dat je je op den duur gefrustreerd voelt, leeg, boos en onverzadigd. Als je niet kiest voor jezelf, kies je tegen jezelf: de energie van de roos, je passie, trekt zicht terug en dat leidt tot allerlei psychische problemen zoals eenzaamheid, vervreemding, uiteindelijk depressie. Durf dus nee te zeggen, durf ruimte te geven aan jezelf en vrees niet om ‘egocentrisch’ te zijn naar de maatstaven van valse goden.

 

4. Geduld en ritme: doe het stap voor stap

 

Als je contact hebt met de energie van je ziel, je inspiratie, dan zal die een weg voor jou banen in je dagelijks leven. Mogelijkheden, mensen en situaties verschijnen op je weg in een tempo en ritme dat bij jou past. Als je je wilt afstemmen op deze stoom, blijf in het heden en neem het stap voor stap. Probeer niet te ver vooruit te lopen op wat er allemaal moet gebeuren om je doel te realiseren. Het leven zorgt voor jou, jij hoeft niet voor het leven te zorgen. Voel je passie en leg die in de handen van de God in jou; laat de engel in jou zich ontfermen over de dromen en verlangen van jouw innerlijk kind. Geef het over en vertrouw!

 

Hartelijk dank voor jullie aanwezigheid vandaag. Het is een groot genoegen bij jullie te zijn en ik vertegenwoordig hier vooral ook jullie eigen energie, die je wenkt en uitnodigt: ‘durf het aan, durf jezelf te zijn, durf te leven!’

© Pamela Kribbe 

www.pamela-kribbe.net